دنیا به چشم زاهـد تو، دارِ محـنت بود            دلجویی از مردم برایت عین نعمت بود

وقتی به روی کارگرها می‌زدی لبخند            شادی خریدن بهترین نوع تجارت بود

کفشت گلی می‌شد، عبایت سر به سر خاکی            میز ریاست هم برایت میز خدمت بود

در باز می‌کردی به روی مردم محتاج            گوش شنیدن داشتی هر وقتِ ساعت بود

درد نهـان مـردمت را خـوب می‌دیدی            آنچه در این مدت ندیدی خواب راحت بود

وقتی دل دریـایی‌ات لـبریز غـم می‌شد            راهی مشهد می‌شدی، وقت زیارت بود

با دولتت عکسی برای یادگاری نیست            بعد از تو سهم سینه تنها آه حسرت بود

آن شـام که دلـواپـست بـودیم دانـسـتـیم            صبح شهادت در نگاهت صبح دولت بود